«بسم الله الرحمن الرحیم»

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَبا عَبْدِ اللهِ  وَعَلَى الْاَرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِنائِکَ ، عَلَیْکَ مِنّى سَلامُ اللهِ اَبَداً ما بَقیتُ وَبَقِىَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ ، یا صاحب الزمان آجرک الله

  سلام بر محرم و عاشورا، سلام بر حسین(ع)، سلام بر دستان بریده سقای کربلا،سلام بر خیمه های سوخته و بر ناله های کودکان تشنه، سلام بر صبر و دلتنگی های زینب(س)، سلام بر ندای جاودان ” هل من ناصر ینصرنی”و سلام بر اشک های صاحب الزمان عج

 

از  شور محرمی  دیگر از راه می رسد و عالمی را به شمیم جان نواز حسین شهید و ۷۲  شقایق سرخ روییده در دشت نینوا معطر می کند.  دوباره محرم، ماه حزن و اندوه آل محمدعلیهم السلام فرا می رسد و با آمدنش  همه جا سیاهپوش می شود و غمی جانکاه بر دلها سنگینی می کند. محرم، فصل خون و شهادت، ماه عزا و ماتم بی  کران شیعه ی داغدار غم سیدالشهدا(ع) ، ماه جهاد و حماسه ، ماه  پیروزی خون بر شمشیر، ماه قیام و بیداری و یادآور بزرگ ترین حماسه و دلخراش ترین  مصیبت تاریخ بشریت است. ماهی که در آن سالار شهیدان با قیام  و ایستادگی خود در مقابل ظلم و ستم و بی عدالتی، مکتب انسان ساز و جاودانی بنام عاشورا را بنیان نهاد  و درس حریت، عدالت، عزت ، سرافرازی و شجاعت و جوانمردی و راه و رسم  پاسداشت عقیده و بیزاری از ذلت را به همه مسلمانان و آزادگان عالم و نسل های تاریخ آموخت.

اگر چه قرن ها از حادثه کربلا می گذرد اما واقعه عاشورا هنوز زنده است و جان ها همچنان شیفته‌ی پیام کربلاست. واقعیتی که موجب گشته تا مجالس ماتم حسینی هر ساله پرشور تر و پر محتوی تر و باشکوهتر از قبل برگزار شده و عشق  و محبت و ارادت خاص مردم به اباعبدالله الحسین(ع)  بیش از گذشته شود  و گواهی باشد  بر این سخن گهر بار رسول مکرم اسلام حضرت محمد مصطفی (ص) که می فرمایند: «از شهادت حسین(ع) در دل‌های مؤمنان شعله‌ای فروزان است که هرگز به خاموشی نخواهد گرایید.»

فرا رسیدن ماه محرم و سالروز شهادت جانگداز سرور و سالار شهیدان کربلا حضرت ابا عبدالله الحسین(ع) و هفتاد و دو تن از یاران مخلص و جان بر کف آن حضرت را را به ساحت مقدس حضرت بقیه الله الاعظم ارواحنا له الفدا ، همشهریان عزیز شهر دزفول و  همه شیعیان جهان تسلیت و تعزیت عرض نموده، امید است با استعانت ازالطاف الهی توفیق شرکت در مراسم عزاداری مظلوم آل مرتضی را پیدا کرده و از این ایام معنوی، حظ و بهره لازم  و کافی را برده و روح خود را جلا دهیم.